Τα σπίτια στη διάρκεια της ζωής τους αλλάζουν, ενσωματώνουν νέους χώρους ή διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες των ιδιοκτητών και των οικογενειών που τα κατοικούν. Σε παλαιότερες εποχές αυτή η παραθετική ανάπτυξη παρουσίαζε πολλές φορες μια αρχιτεκτονική ενότητα καθώς οι διαδοχικές φάσεις χαρακτηριζόταν από κοινές κατασκευαστικές τεχνικές όπως φαίνεται στους παραδοσιακούς οικισμούς. Στη σημερινή εποχή οι μέθοδοι κατασκευής και οι αρχιτεκτονικές προτιμήσεις εναλλάσονται ταχύτερα με αποτέλεσμα τα νέα σύνολα να είναι πολλές φορές ετερόκλητα ως προς τον εαυτό τους αλλά και ως προς την πόλη. Αυτό φαίνεται σήμερα στην εικόνα της Αθήνας είτε στο εκάστοτε πανωσήκωμα ή σε κάποια ριζική ανακαίνιση όπου είναι εμφανής η ανάγκη δημιουργίας μιας νέας εικόνας σε παλιά σύνολα.
Στην περίπτωση της μονοκατοικίας της Φιλοθέης, το υφιστάμενο σπίτι που μελετάμε αποτελεί ήδη ένα συνονθύλευμα διαφορετικών κατασκευών. Το σπίτι είναι ένα τυπικό πέτρινο κτίριο με σκεπή, στο οποίο έχει προστεθεί ένα μικρό “κουτί” από μπετόν και pilotis κατά τη δεκαετία του 60. Σε αυτήν την ιδιόμορφη αλλά και ταυτόχρονα τυπική εικόνα μιας προαστιακής αρχιτεκτονικής καλούμαστε να προσθέσουμε μερικά ακόμα δωμάτια.
Αποφεύγοντας να δημιουργήσουμε μια ακόμα αντίθεση με τη νέα προσθήκη υιοθετούμε μια μέθοδο ενοποιητικού χαρακτήρα. Χρησιμοποιώντας υλικά που ενυπάρχουν στο κτίριο – μπετόν και σοβάς, λειτουργούμε περισσότερο δυναμικά και λιγότερο μεθοδικά. Σαν μια διαδικασία αντίστροφης αρχαιολογίας κτίζουμε τις προεκτάσεις των παρελθοντικών αρχιτεκτονικών επιλογών που θεωρούμε ότι έχουν μεγαλύτερη αξία. Σκοπός μας είναι να αποκαλύψουμε ένα λανθάνον δυναμικό που ενυπάρχει στο κτίριο και να το αναδείξουμε.
Είναι ένας διάλογος που επιδιώξαμε εκτός από συνηχήσεις, να έχει απρόσμενες παρηχήσεις και επιμελείς αντιχήσεις. Στοιχεία που μπορεί να φαίνονταν δευτερεύοντα όπως ένα μικρό τριγωνικό παράθυρο στην σκάλα της εισόδου ή το δρυϊνο δάπεδο που έχει στροφή 45 μοίρες, για εμάς αποτέλεσαν έναυσμα για ευρύτερες σχεδιαστικές επιλογές.
Έτσι το σπίτι μετατρέπεται σε ένα καθαρό ορθογωνικό γεωμετρικό στερεό, το οποίο σε σημεία κόβεται και σκάβεται προσφέροντας νέες θεάσεις και χωρικούς συσχετισμούς με τον κήπο. Μια οριζόντια τομή αποκαλύπτει την σκάλα της εισόδου ενώ μια κατακόρυφη απότμιση σαρανταπέντε μοιρών κόβει την νοτιοανατολική πλευρά. Οι πίσω γωνίες σε σημεία τέμνονται και σκάβονται διαμορφώνοντας χώρους και ανοίγματα. Στην κύρια όψη του σπιτιού που στρέφεται στο ρέμα κυριαρχεί ένα μεγάλο τετράγωνο παράθυρο πλευράς τριών μέτρων.
